wyjaśniający

wyjaśniający
[вияшьняйǒци]
adj
експліцитний

Słownik polsko-ukraiński. 2014.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • arenga — I ż III, CMs. arengandze; lm D. arengaeng bot. «Arenga saccharifera, drzewo ozdobne z południowo wschodniej Azji; z soku wyciekającego po nacięciu pnia otrzymuje się wino palmowe i cukier, z rdzenia zaś zawierającego skrobię produkuje się sago;… …   Słownik języka polskiego

  • czyli — 1. «partykuła przyłączająca człon wyjaśniający» Celuloza, czyli błonnik. Chodnik, czyli trotuar. 2. przestarz. «wzmocnione czy» …   Słownik języka polskiego

  • eksplikatywny — książk. «wyjaśniający, tłumaczący, interpretujący» Krytyka eksplikatywna. ‹fr., ang. z łac.› …   Słownik języka polskiego

  • ewolucjonizm — m IV, D. u, Ms. ewolucjonizmzmie, blm 1. biol. «nauka o ewolucyjnym rozwoju świata organicznego, badająca mechanizmy, przebieg, kierunki i tempo ewolucji organizmów» 2. filoz. «kierunek w filozofii i naukach społecznych (zwłaszcza w drugiej… …   Słownik języka polskiego

  • interpretatorski — «dotyczący interpretatora lub interpretacji; interpretujący, wyjaśniający, komentujący» Literatura interpretatorska na jakiś temat …   Słownik języka polskiego

  • klucz — m II, D. a; lm M. e, D. y 1. «narzędzie służące do zamykania i otwierania zamków i kłódek» Klucz od biurka, od szafy, od szuflady, od mieszkania. Klucze do drzwi, do kłódek. Dorobić klucz do biurka. Obrócić, przekręcić klucz w zamku. Otworzyć… …   Słownik języka polskiego

  • kronika — ż III, CMs. kronikaice; lm D. kronikaik 1. «chronologiczny zapis wydarzeń z życia państwa, instytucji, organizacji itp. nie wyjaśniający zazwyczaj ich związku przyczynowego» Kronika szkolna. Kronika Galla Anonima. ◊ Chodząca, żywa kronika «ktoś… …   Słownik języka polskiego

  • mechanistyczny — «odnoszący się do mechanizmu, wyjaśniający wszelkie zjawiska i procesy za pomocą praw mechaniki» Pogląd, system mechanistyczny. Mechanistyczna interpretacja …   Słownik języka polskiego

  • noga — ż III, CMs. nodze; lm D. nóg 1. «kończyna dolna ludzi, kończyna zwierząt» Prawa, lewa noga. Przednie, tylne nogi (zwierzęcia). Nogi ptaków. Nogi owadów. Długie, krótkie, cienkie, chude, grube nogi. Krzywe, koślawe, kabłąkowate, pałąkowate nogi.… …   Słownik języka polskiego

  • preambuła — ż IV, CMs. preambułaule; lm D. preambułauł «wstęp do aktu prawnego, zwykle o ważnym znaczeniu politycznym (np. do umów międzynarodowych, konstytucji), wyjaśniający okoliczności wydania aktu oraz określający cele, jakim powinien on służyć; arenga» …   Słownik języka polskiego

  • tytuł — m IV, D. u, Ms. tytułule; lm M. y 1. «napis, nagłówek książki, dzieła literackiego, naukowego lub poszczególnych jego rozdziałów, nazwa czasopisma, artykułu, także nazwa sztuki teatralnej, filmu, utworu muzycznego, jakiejś imprezy itp.; nagłówek… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”